Porozumiewanie się owadów

Menu

>>Główna
>>Głosy
>>Światło
>>Informatory chemiczne
>>Feromony
>>Ciekawe obyczaje godowe
>>Kamuflaż
>>Pszczoły
>>Motyle
>>Termity
>>Mrówki
>>Bibliografia

 

Motyle

Kolory

Najciekawszym zagadnieniem jest to skąd motyle biorą tak bajeczne ubarwienie. Odpowiedzi szukano długo i stosunkowo niedawno udało się wykryć, co ma wpływ na ubarwienie motyla. Okazało się, że zależą one od rodzaju pokarmu roślinnego, spożywanego przez owada w stanie larwalnym. Dla przykładu można podać, że kolor żółty lub pomarańczowy na skrzydłach bierze się z karotenu ? tego samego związku, który odpowiada za kolor np. marchewki. Metaliczna barwa to skutek pokrycia całego ciała mikroskopijnymi łuskami, odbijającymi światło jak małe lusterka. Kolor metaliczny jest jednak widoczny dopiero, gdy patrzy się pod odpowiednim kątem. Zdarzają się motyle, których skrzydła mienią się kilkoma barwami, znajdującymi się blisko siebie w obrębie widma światła białego. To również ma związek z tymi łuskami, które są poukładane pod różnym kątem, a zatem odbijają światło pod różnym kątem. Obecnie stosuje się farbę do tworzenia połyskujących wzorów na banknotach według tej samej zasady (np. na banknocie 200 zł).

Pewne gatunki motyli wytworzyły charakterystyczne barwy ostrzegawcze, które uprzedzają potencjalnego napastnika o istniejącym zagrożeniu. Takie ubarwienie posiada na przykład kaśnik sześcioplamek, którego przedtułowie zawiera małe ilości niezwykle toksycznego cyjanowodoru. Pozwala to czuć się temu owadowi dosyć pewnie i pozwala się podejść bardzo blisko, przez co np. sfotografowanie go nie jest zbyt trudne.

Spora część gatunków motyli jest ubarwiona bardzo ubogo - np. ćmy. Sprawia to, że one mało widoczne na tle zieleni lub kory drzew dla potencjalnych drapieżników. Jest to doskonały kamuflaż.

Barwy ochronne

Co może zrobić ktoś, kto jest smaczny, słaby i łatwy do złapania? Wielu chętnie sprubuje smaku gąsienicy lub motyla. Jednym ze sposobów uniknięcia tego losu jest udawanie czegoś, czym się nie jest lub czegoś niesmacznego. Ćma Scotopreryx chenopodiata imituje złuszczony kawałek sosnowej kory, a gąsienica Malanhara persicariae udaje usychający, zwinięty liść pokrzywy.

Barwy odstraszajace

Innym sposobem, aby nie stać się przekąską jest być niejadalnym. Gąsienica zmrocznika wilczomleczka żerująca na różnych gatunkach wilczomlecza jest trująca, o czym ostrzega jaskrawymi, czerwonobiałoczarnymi barwami. Podobnie kraśniki nie tylko potrafią opryskać napastnika cuchnącą cieczą, ale również ich ciało zawiera kwas cyjanowodorowy. Ptak, który przeżyje taki obiad zapamięta do końca życia, by zostawić motyle w spokoju. Groźne oczy na skrzydłach rusałki pawika maja zasugerować napastnikowi, że motyl jest normalnym, dużym zwierzęciem.

 

Wabienie partnera spolaryzowanym sygnałem

Opalizujące skrzydła motyli tropikalnych z rodzaju Heliconia od dawna fascynują ludzi. Mieniące się barwy wabią jednak nie tylko kolekcjonerów motyli. Pomagają one również motylom z poszczególnych gatunków rozpoznać właściwego partnera.
Nasza wiedza o zwyczajach godowych motyli poszerzyła się, gdy badacze z amerykańskiego Duke University wykryli, że co najmniej jeden z gatunków - Heliconius cydno - posługuje się też sygnałem spolaryzowanym.

Ludzie nie odróżniają światła spolaryzowanego od zwykłej poświaty, umiejętność tę posiada jednak wiele owadów. I tak pszczoły dzięki rozpoznawaniu polaryzacji światła są w stanie ustalić położenie Słońca na niebie nawet wtedy, gdy jest ono zakryte przez chmury. Jak się okazuje, umiejętność wykrywania polaryzacji światła, odbitego od łusek na opalizujących skrzydłach, mają też motyle. Co więcej, stosują tę umiejętność do wabienia osobników płci przeciwnej. Badania, które to wykazały, polegały na prezentowaniu samczykom motyli skrzydełek samiczek tego samego gatunku. Skrzydełka te chroniły jednak szybki, które przepuszczały, lub zatrzymywały światło spolaryzowane. Samczyki zbliżały się do skrzydła samiczek znacząco częściej, o ile dochodzące od nich światło pozostawało spolaryzowane. Zależność ta nie pojawiała się u samczyków innych, spokrewnionych gatunków motyli. Badacze uważają, że umiejętność wabienia partnera światłem spolaryzowanym rozwinęła się u motyli z ciemnego wnętrza puszczy nie bez powodu. Panujące tam warunki świetlne utrudniają osobnikom spokrewnionych, podobnych do siebie gatunków odnalezienie właściwego partnera. Każda dodatkowa informacja jest więc mile widzialna. Odkrycie badaczy z Duke University po raz pierwszy ujawnia umiejętność posługiwania się w zalotach spolaryzowanym sygnałem u zwierząt lądowych. Dotychczas wiedziano o podobnych zachowaniach u mątw.

Zaloty motyli

Najważniejszym procesem w życiu motyli jest kopulacja, a po niej złożenie jaj. Imponujące barwy i kształty wielu gatunków mają za zadanie przywabienie płci odmiennej. Należy dodać, że większość motyli ma skomplikowany sposób zalotów. Tak samo jak wyszukane tańce i loty godowe, często są spotykane u motyli substancje chemiczne, feromony, przyciągające drugą płeć. Wśród motyli najczęściej samce produkują związki zapachowe (u ciem zaś często samice). Kiedy samiec znajdzie samicę, która mu się podoba, oboje przerywają lot. Samica składa skrzydła w częściowo otwartej pozycji, tak więc samiec może łatwo wylądować obok niej i kontynuować rozsiewanie zapachu. Kopulująca para często będzie się dotykać wzajemnie czułkami i wykrywać inne zapachy stymulujące aktywność. Kopulacja może trwać około 20 minut lub tez kilka godzin, podczas których oba owady pozostają nieruchome.